မန္တလေးမြို့၊ မစိုးရိမ်တိုက်သစ်
အပတ်စဉ်စာမေးပွဲ
စာချတန်း - သီလက္ခန္ဓဝဂ္ဂပါဠိ, အဋ္ဌကထာ (ပထမနေ့) မေးခွန်း
၁၃၈၁-ခု၊ သီတင်းကျွတ်လပြည့်ကျော် (၁၄) ရက် (၂၇-၁၀-၂၀၁၉) တနင်္ဂနွေနေ့
ခွင့်ပြုချိန် - ၄ -နာရီ (မွန်းတည့် ၁၂ - နာရီ မှ ညနေ ၄- နာရီအထိ)
အောက်ပါတို့ကို ညွှန်ကြားချက်နှင့်အညီ အနက်ယောဇနာခဲ့ပါ။
၁။ တသ္မာတိဟ, ဘိက္ခု, တုယှေဝေတံ ဒုက္ကဋံ, တုယှေဝေတံ အပရဒ္ဓံ, ယံ တွံ တံ ဘဂဝန္တံ အတိဓာဝိတွာ ဗဟိဒ္ဓါ ပရိယေဋ္ဌိံ အာပဇ္ဇသိ ဣမဿ ပဉှဿ ဝေယျာကရဏာယ။ ဂစ္ဆ တွံ, ဘိက္ခု, တမေဝ ဘဂဝန္တံ ဥပသင်္ကမိတွာ ဣမံ ပဉှံ ပုစ္ဆ, ယထာ စ တေ ဘဂဝါ ဗျာကရောတိ, တထာ နံ ဓာရေယျာသိ။
၂။ ဧတ္ထ ဒီဃဉ္စ ရဿဉ္စ၊ အဏုံ ထူလံ သုဘာသုဘံ၊ ဧတ္ထ နာမဉ္စ ရူပဉ္စ၊ အသေသံ ဥပရုဇ္ဈတိ၊ ဝိညာဏဿ နိရောဓေန၊ ဧတ္ထေတံ ဥပရုဇ္ဈတိ။-ကို (၉)နံပါတ်လာ အဋ္ဌကထာဖွင့်နှင့်အညီ ဝိညာဏဿ- ၌ အဘိဓေယျတ္ထနှစ်မျိုး ထင်စေလျက်။
၃။ ဣဓ သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏော ဝါ ကုသလံ ဓမ္မံ အဓိဂစ္ဆေယျ, ကုသလံ ဓမ္မံ အဓိဂန္တွာ န ပရဿ အာရောစေယျ, ကိဉှိ ပရော ပရဿ ကရိဿတိ။ သေယျထာပိ နာမ ပုရာဏံ ဗန္ဓနံ ဆိန္ဒိတွာ အညံ နဝံ ဗန္ဓနံ ကရေယျ, ဧဝံသမ္ပဒမိဒံ ပါပကံ လောဘဓမ္မံ ဝဒါမိ, ကိဉှိ ပရော ပရဿ ကရိဿတိ။
၄။ ဣမေ ခေါ, ဝါသေဋ္ဌ, ပဉ္စ ကာမဂုဏာ အရိယဿ ဝိနယေ အန္ဒူတိပိ ဝုစ္စန္တိ, ဗန္ဓနန္တိပိ ဝုစ္စန္တိ။ ဣမေ ခေါ ဝါသေဋ္ဌ ပဉ္စ ကာမဂုဏေ တေဝိဇ္ဇာ ဗြာဟ္မဏာ ဂဓိတာ မုစ္ဆိတာ အဇ္ဈောပန္နာ အနာဒီနဝဒဿာဝိနော အနိဿရဏပညာ ပရိဘုဉ္ဇန္တိ။
၅။ ဧဝမဿ ပစ္စဝေက္ခဏဘူမိံ ဒေဿတွာ အရဟတ္တနိကူဋေန ဒေသနံ နိဋ္ဌာပေတုံ ‘‘အညတရော ခေါ ပနာယသ္မာ ကဿပေါ အရဟတံ အဟောသီ’’တိ ဝုတ္တံ။ တတ္ထ အညတရောတိ ဧကော။ အရဟတန္တိ အရဟန္တာနံ, ဘဂဝတော သာဝကာနံ အရဟန္တာနံ အဗ္ဘန္တရော အဟောသီတိ အယမေတ္ထ အဓိပ္ပါယော။-ကို ဝုတ္တံ-၏ ကတ္တား အဓိပ္ပါယော- ၏ သမ္ဗန်ထည့်လျက်။
၆။ အဟော နူနာတိ အနုဿရဏတ္ထေ နိပါတဒွယံ၊ တေန တဿ ဘဂဝန္တံ အနုဿရန္တဿ ဧတဒဟောသိ ‘‘အဟော နူန ဘဂဝါ အဟော နူန သုဂတော’’တိ။ ယော ဣမေသန္တိ ယော ဧတေသံ နိရောဓဓမ္မာနံ သုကုသလော နိပုဏော ဆေကော, သော ဘဂဝါ အဟော နူန ကထေယျ, သုဂတော အဟော နူန ကထေယျာတိ အယမေတ္ထ အဓိပ္ပါယော။
၇။ အထဿ ဘဂဝါ ရူပါဒယော စေတ္ထ ဓမ္မာ, အတ္တပဋိလာဘောတိ ပန နာမမတ္တမေတံ၊ တေသု တေသု ရူပါဒီသု သတိ ဧဝရူပါ ဝေါဟာရာ ဟောန္တီတိ ဒေဿတုကာမော တေဿဝ ကထံ ဂဟေတွာ နာမပညတ္တိဝသေန နိယျာတနတ္ထံ ‘‘ယသ္မိံ စိတ္တ သမယေ’’တိအာဒိမာဟ။
၈။ တတိယမ္ပိ ခေါတိ ယာဝတတိယံ ဗုဒ္ဓါနံ ကထံ ပဋိဗာဟိတွာ ကထေတုံ ဝိသဟန္တော နာမ နတ္ထိ။ အယံ ပန ဘဂဝတာ သဒ္ဓိံ ဝိဿာသိကော ဝိဿာသံ ဝဍ္ဎေတွာ ဝလ္လဘော ဟုတွာ အတ္ထကာမောသ္မီတိ တိက္ခတ္တုံ ကထေသိ။-ကို အယံ- ၏ နာမတ္ထပေါ်လွင်စေလျက်။
၉။ ဣဒါနိဿ နိရုဇ္ဈနူပါယံ ဒေဿန္တော ‘‘ဝိညာဏဿ နိရောဓေန ဧတ္ထေတံ ဥပရုဇ္ဈတီ’’တိ အာဟ။ တတ္ထ ဝိညာဏန္တိ စရိမကဝိညာဏမ္ပိ အဘိသင်္ခါရဝိညာဏမ္ပိ။ စရိမကဝိညာဏဿာပိ ဟိ နိရောဓေန ဧတ္ထေတံ ဥပရုဇ္ဈတိ။ ဝိဇ္ဈာတဒီပသိခါ ဝိယ အပဏ္ဏတ္တိကဘာဝံ ယာတိ။ အဘိသင်္ခါရဝိညာဏဿာပိ အနုပ္ပါဒနိရောဓေန အနုပ္ပါဒဝသေန ဥပရုဇ္ဈတိ။-ကို နိပါတ်, သဗ္ဗနာမ်အစွဲ မှန်ကန်စေလျက်။
၁၀။ နိယျန္တီတိ ဝါသေဋ္ဌ ဝဒေသီ’’တိ ဘဂဝါ တိက္ခတ္တုံ ဝစီဘေဒံ ကတွာ ပဋိညံ ကာရာပေသိ။ ကသ္မာ? တိတ္ထိယာ ဟိ ပဋိဇာနိတွာ ပစ္ဆာ နိဂ္ဂယှမာနာ အဝဇာနန္တိ။ သော တထာ ကာတုံ န သက္ခိဿတီတိ။ (၃၃၃) ကို ဝစီဘေဒံ- ၌ သဒ္ဒတ္ထ အဓိပ္ပါယတ္ထ ပေါ်လွင်စေလျက် ။
တစ်ပုစ္ဆာလျှင် (၁၀) မှတ်စီ။
==============================================================
၁၃၈၁-ခု၊ သီတင်းကျွတ်လကွယ်နေ့
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၁။ ဘိက္ခု- ရဟန်း တသ္မာ- ကြောင့်၊ တွံ- သည်၊ တံ ဘဂဝန္တံ - ကို၊ အတိဓာဝိတွာ- ကျော်လွန် ပြေးသွား၍၊ ဗဟိဒ္ဓါ- မြတ်စွာဘုရားမှ အပ၌၊ ဣမဿ ပဉ္စဿ- ကို၊ ဝေယျာကရဏာယ- ဖြေဆိုခြင်းငှာ၊ ပရိယိဋ္ဌိံ- ရှာခြင်းသို့၊ ယံ အာပဇ္ဇသိ- အကြင်ရောက်၏၊ ဧတံ- ဤသို့ရောက်ခြင်းသည်၊ တုယှံဧ၀- သင်၏သာ၊ ဒုက္ကဋံ- မကောင်းသဖြင့် ပြုအပ်သောအမှုတည်း၊ ဧတံ- သည်၊ တုယှံဧ၀- ၏သာ၊ အပရဒ္ဓံ- ချွတ်ယွင်းချက်တည်း၊ ဘိက္ခု- ရဟန်း၊ တွံ- သည်၊ ဂစ္ဆ- ပြန်တော့၊ တမေဝဘဂဝန္တံ- ကိုသာ၊ ဥပသင်္ကမိတွာ- ၍၊ ဣမံ ပဉှံ- ကို၊ ပုစ္ဆာ မေးလေလော၊ ယထာ- အကြင် အခြင်းအရာအားဖြင့်၊ တေ- သင့်အား၊ ဘဂဝါ- သည်၊ ဗျာကရောတိ- ဖြေတော်မူ၏၊ တထာ- ထိုဖြေတော်မူတိုင်းသော အခြင်းအရာအားဖြင့်၊ နံ- ထိုပြဿနာကို၊ ဓာရေယျာသိ- ဆောင်ရွက် မှတ်သားလော၊ ဣတိ- ဤသို့ ပြောပြီ။
(သီ၊ ၂၁၂။ ဘာဋီ၊ ၄၃၃။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၂။ ဧတ္ထ (နိဗ္ဗာနေ)- သန္တိ လက္ခဏာ, ငြိမ်သက်စွာဖြင့်, သညာခေါ်ရန်, ဤ နိဗ္ဗာန် ကြောင့်၊ ဝါ- ကြောင့် ဒီဃဉ္စ- ရုပ်ကလာပ်အလီလီ, စဉ်ဆက်တည်သဖြင့် အရှည်ခေါ်ငြား, ဥပါဒါရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ ရဿဉ္စ- ရုပ်ကလာပ် ထိုထို, အနည်းကိုပင်, အတိုခေါ်ငြား, ဥပါဒါရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း အဏုံ- ရုပ်ကလာပ် အနည်းစု, ပေါင်း၍ ပြုသဖြင့် အဏုမြူခေါ်ငြား, ဥပါဒါရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ ထူလံ- ရုပ်ကလာပ်အသီးသီး ပေါင်းစုံမှီးသဖြင့် အကြီးခေါ်ငြား, ဥပါဒါ ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ သုဘာသုဘံ- တင့်တင့်တယ်တယ်, မတင့်တယ်ဟု, ၂- သွယ်ကွဲပြား, ဣဋ္ဌ အနိဋ္ဌရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ (ဥပရုဇ္ဈတိ- တရားထုံး အရ သုံးမကျသဖြင့် လုံးဝပုံသေ, ချုပ်ရပေသတည်း။)
ဧတ္ထ (နိဗ္ဗာနေ)- အသင်္ခတ, သဘာဝဖြင့်, ဘဝထိပ်ပန်, ဤ နိဗ္ဗာန်ကြောင့်၊ ဝါ- ကြောင့်၊ နာမဉ္စ- ခန္ဓာ ၄- ပါး, နာမ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ ရူပဉ္စ- ၂၈ ပါး, ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ အသေသံ- တစ်စိုးတစ်စိ, အကြွင်းမရှိအောင်၊ ဥပရုဇ္ဈတိ- အခြေကျန, မနေရဘဲ, ကြေမွကိန်းသေ ချုပ်ရပေသတည်း။ ဝိညာဏဿ- ပုညာပုည အာနေဉ္ဇဟု သုံးဝခေါ်တွင် အဘိသင်္ခါရဝိညာဉ်၏၊ နိရောဓေန- အောက်ထပ်ပေါ်လာ မဂ်လေးဖြာဖြင့် ဝေးကွာဖော်ကင်း ချုပ်ပျောက်ခြင်းကြောင့်၊ (တနည်း) ဝိညာဏဿ- ရဟန္တာ၏ စုတိခေါ်တွင် နောက်ဆုံးဝိညာဉ်၏၊ နိရောဓေန- ဥပါဒ် ဌီ ဘင် အစဉ်စေ့ရောက် ချုပ်ပျောက်သည့်အတွက်၊ ဧတ္ထ (နိဗ္ဗာနေ)- ရဟန္တာအရှင် မျက်မှောက်မြင်သည့် အသင်္ခတဓာတ် ဤနိဗ္ဗာန်ကြောင့်၊ (ဝါ) ဤနိဗ္ဗာန်ကိုသိရခြင်းကြောင့်၊ ဧတံ (ဥပါဒိန္နက ဓမ္မဇာတံ)- ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဖြစ်ပျက်စဉ်၍ ပူပင်ရကြောင်း ဤရုပ်နာမ်အပေါင်းသည်၊ ဥပရုဇ္ဈတိ- နောက်ထပ်မလဲ ဝဋ်ဇာတ်ခွဲဖို့ အမြဲကိန်းသေ ချုပ်ငြိမ်းရပေသတည်း။
(ဝိညာဏဿ၊ ၂-မှတ်စီ။ ကြွင်း-၆-မှတ်) (သီ- ၂၁၃၊ ဘာဋီ၊ ၄၃၅။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၃။ ဣဓ- ဤလောက၌၊ သမဏောဝါ- သမဏအမည်ရသူသည်သော်လည်းကောင်း၊ ဗြာဟ္မဏော ဝါ- ဗြာဟ္မဏ အမည်ရသူသည်သော်လည်းကောင်း၊ ကုသလံ- အပြစ်မရှိသော၊ ဓမ္မံ- ဝိမောက္ခတရားကို၊ အဓိဂစ္ဆေယျ- ရငြားအံ့၊ ကုသလံ- သော၊ ဓမ္မံ- ကို၊ အဓိဂန္တွာ- ရပြီး၍၊ ပရဿ- သူတစ်ပါးအား၊ န အာရောစေယျ- မပြောဟောရာ၊ ဟိ- တားမြစ်သင့်၏၊ ပရော- သွန်သင်အပ်သူ တစ်ပါးသောလူသည်၊ ပရဿ- သွန်သင်တတ်သူ တစ်ပါးသောလူ၏၊ ကိံ- အဘယ်အကြောင်းအရာကို ဝါ- အဘယ် သြဝါဒကို၊ ကရိဿတိ- ပြုလတံ့နည်း၊ ဝါ- လိုက်နာ၍ ပြုကျင့်လတံ့နည်း၊ သေယျထာပိနာမ- ကား၊ ပုရာဏံ- အဟောင်းဖြစ်သော၊ ဗန္ဓနံ- အနှောင် အဖွဲ့ကို၊ ဆိန္ဒိတွာ- ဖြတ်ပြီး၍၊ အညံ- ပုရာဏဗန္ဓနမှ တစ်ပါးသော၊ နဝံ- အသစ်ဖြစ်သော၊ ဗန္ဓနံ- ကို၊ ကရေယျသေယျထာပိ- ပြုရာသကဲ့သို့၊ ဧဝံ သမ္ပဒံ- ဤမချွတ် မယွင်း ပြီးစီးခြင်းရှိသော၊ ပါပကံ- သော၊ ဣဒံ လောဘဓမ္မံ- ဤလောဘတရားကို၊ ဝဒါမိ- ဆိုလို၏၊ ဟိ- ဆိုသင့်၏၊ ပရော- သည် ၊ ပရဿ- ၏၊ ကိံ- ကို၊ ဝါ- ကို၊ ကရိဿတိ- နည်း၊ ဝါ- နည်း၊
(သီ- ၂၁၄၊ ဘာဋီ၊ ၄၃၇။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၄။ ဝါသေဋ္ဌ- ဋ္ဌ၊ ပဉ္စ- ၅ပါးကုန်သော၊ ဣမေ ကာမဂုဏာ- ဤ ကာမအနှောင်အဖွဲ့တို့ကို၊ အရိယဿ- အရိယာဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရား၏၊ ဝိနယေ- ဆုံးမကြောင်း ဆုံးမရာ သာသနာတော်၌၊ အန္ဒူတိ- နှောင်အိမ်ဟူ၍လည်း၊ ဝုစ္စန္တိ- ဆိုအပ်ကုန်၏၊ ဗန္ဓန္တိ- အနှောင်အဖွဲ့ဟူ၍လည်း၊ ဝုစ္စန္တိ –ကုန်၏ ၊ ဝါသေဋ္ဌ- ဋ္ဌ၊ ပဉ္စ ဣမေ ကာမဂုဏေ- တို့ကို၊ တေဝိဇ္ဇာ, ဗြာဟ္မဏာ- တို့သည်၊ ဂဓိတာ- ကြံစည်တတ်သောရာဂဖြင့် တောင့်တစွဲလမ်းကြကုန်သည်၊ (တစ်နည်း) ဂထိတာ (ဂန္တိတာ)- တဏှာဖြင့် ထုံးဖွဲ့ အပ်ကုန်သည်၊ မုစ္ဆိတာ- တဏှာဖြင့် တွေဝေခြင်းသို့ရောက်ကုန်သည်၊ အဇ္စျောပန္နာ (အဇ္စျောသန္နာ)- တဏှာသည် လွှမ်းမိုးသက်ရောက်အပ်ကုန်သည်၊ (တစ်နည်း) အဇ္စျောသာနာ- တဏှာဖြင့် သက်ဝင်မျိုသိပ်၍ ပြီးဆုံးကြကုန်သည်၊ အနာဒီနဝဒဿာဝိနော- အပြစ်ကို ရှုလေ့မရှိ ကြကုန်သည်၊ အနိဿရဏပညာ- သံကိလေသမှ ထွက်မြောက်ကြောင်းဖြစ်သော ပေစ္စဝေက္ခဏာ ပညာမရှိကြကုန်သည်။ (ဟုတွာ)၊ ပရိဘုဉ္ဇန္တိ- သုံးဆောင် ခံစား ကြကုန်၏။
(သီ- ၂၃၁။ ဘာဋီ၊ ၄၅၆။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၅။ ဧဝံ- ဤသို့လျှင်၊ အဿ- - ထိုအစေလကဿပ၏ ၊ ပစ္စဝေက္ခဏဘူမိံ- ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်၏ ဖြစ်ရာ အခိုက်အတန့်ကို၊ ဒဿေတွာ- ပြတော်မူပြီး၍၊ အရဟတ္တနိကူသေန- အရဟတ္တဖိုလ်တည်းဟူသော အထွဋ်ဖြင့်၊ ဒေသနံ- ဒေသနာတော်ကို၊ နိ ဋ္ဌာပေတုံ- ပြီးစေခြင်းငှာ၊ အညတရော ၊ ပေ။ အဟောသီတိ- ဟူ၍၊ (အာယသ္မတာ အာနန္ဒတ္ထေရေန- သည်။) ဝုတ္တံ- လျှောက်အပ် ပြီ၊ တတ္ထ- ထို အညတရော ၊ ပေ၊ အဟာသိအစရှိသော စကားရပ်၌၊ အညတရော တိ- - ကား၊ ဧကော- တစ်ယောက်အပါအဝင်သည်၊ (အဟောသိ)၊ အရဟန္တိ- ကား၊ ၊ အရဟန္တာနံ- ရဟန္တာတို့တွင်၊ ဘဂဝတော- မြတ်စွာဘုရား၏ ၊ သာဝကာနံ၊ သာဝကဖြစ်ကုန်သော၊ အရဟန္တာနံ- ရဟန္တာတို့၏၊ အဗ္ဘန္တရော- - အတွင်းဝင်သူသည်။ အဟောသိ- ဖြစ်ပြီ၊ ဣတိအယံ- ဤဆိုအပ်ပြီးကား၊ ဧတ္ထ- ဤ အညတရော ခေါ ပနာယသ္မာအစရှိသောစကားရပ်၌၊ (သင်္ဂါယကာနံ- သင်္ဂါယနာတင်ထေရ်တို့၏) အဓိပ္ပါယော- အလိုတည်း၊
(ကတ္တား ၂-မှတ်၊ သမ္ဗန်-၂-မှတ်၊ ကြွင်း ၆-မှတ်) (သီ၊ ဋ္ဌ၊ ၂၉၉။ ဘာဋီ၊ စ၊ ၁၅၇။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၆။ အဟောနူနာတိ- ဟူသောဤပုဒ်၂ပါးအပေါင်းသည်၊ အနုဿရဏတ္ထေ- အဖန်ဖန် အမှတ်ရခြင်း အနက်၌၊ (ပဝတ္တံ)၊ နိပါတဒွယံ- နိပါတ်၂ပုဒ်အပေါင်းတည်း၊ တေန- ထိုသို့ အနုဿရဏတ္ထနိပါတ်၏အဖြစ်ကြောင့်၊ ဘဂဝန္တံ- ကို၊ အနုဿရန္တဿ- အဖန်ဖန်အမှတ်ရသော၊ တဿ- ထိုအကျွန်ုပ်၏။ အဟော နူန၊ ပေ၊ သုဂတောတိ- တောဟူသော၊ ဧတံ- ဤအကြံသည်၊ အဟောသိ- ဖြစ်ပါပြီ၊ (ဣတိ- သို့၊ ဒဋ္ဌဗ္ဗာ- ထိုက်၏။)
ယော ဣမေသန္တိ- ကား၊ ယော- အကြင်မြတ်စွာဘုရားသည်၊ ဧတေသံ နိရောဓ ဓမ္မာနံ- ဤ နိရောဓတရားတို့၌၊ (တနည်း) ဧတေသံ နိရောဓမ္မာနံ- တို့၏၊ (ဝိသယေ- အရာ၌၊) သုကုသလော- အလွန်ကျွမ်းကျင်တော်မူ၏၊ နိပုဏော- သိမ်မွေ့တော်မူ၏၊ ဆေကော- ထက်မြက်တော်မူ၏။
သော ဘဂဝါ- သည်၊ အဟော- ဪအံ့သြဖွယ် ကောင်းလောက်အောင်၊ ကထေယျနူန- ဟောတော်မူရာလေစွတကား၊ (သော)သုဂတော- သည်၊ အဟော- အောင်၊ ကထေယျနူန- ဟောတော်မူရာလေစွတကား၊ ဣတိ အယံ- ကား၊ ဧတ္ထ- ဤ အဟောနူန ဘဂဝါအစရှိသောစကားရပ်၌၊ အဓိပ္ပာယော- ပေါဋ္ဌပါဒပရိဗ္ဗိုဇ်၏ အလို တည်း။
(သီ၊ ဋ္ဌ၊ ၃၀၅။ ဘာဋီ၊ စ၊ ၁၇၉။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၇။ အထ- ထိုအခါ၌၊ အဿ- ထို စိတ္တအား၊ ဘဂဝါ- သည်၊ ဧတ္ထ- ဤလောက၌၊ ရူပါဒယော- ရုပ်ဝေဒနာ အစရှိကုန်သော၊ ဓမ္မာ- သဘောတရားတို့သည် (သန္တိ) အတ္တပဋိလာဘောတိ- ဟူသော၊ ဧတံ ပန- ဤအမည်သည်ကား၊ နာမမတ္တံ- နာမည် မျှသာတည်း၊ တေသု တေသု ရူပါဒီသု- တို့သည်၊ သတိ- ရှိကုန်လသော်၊ ဧဝရူပါ.. ဤသို့ သဘောရှိကုန်သော၊ ဝေါဟာရာ- သြဠာရိက အတ္တပဋိလာဘစသော ခေါ် ဝေါ်ပြောဆိုကြောင်း အမည်တို့သည်၊ ဟောန္တိ၊ ဣတိ- ဤအနက်ကို၊ ဒဿေတု ကာမော- ပြခြင်းငှာ အလိုရှိတော်မူသည်၊ (ဟုတွာ)၊ တဿေဝ- ထိုစိတ္တ၏ပင်၊ ကထံ- စကားကို၊ ဂဟေတွာ- ယူတော်မူ၍၊ နာမပညတ္တိဝသေန- နာမည်ပညတ်၏ အဖြစ်ဖြင့်၊ နိယျာတနတ္ထံ- ပြီးဆုံးစေခြင်းအကျိုးငှါ၊ ယသ္မိံ စိတ္တ သမယေတိ အာဒိံ- ကို၊ အာဟ- ပြီ။
(သီ၊ ဋ္ဌ၊ ၃၁၄။ ဘာဋီ၊ စ၊ ၂၂၆။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၈။ တတိယမ္ပိ ခေါတိ- ကား၊ ယာဝတတိယံ- သုံးကြိမ်တိုင်အောင်၊ ဗုဒ္ဓါနံ- ဘုရားရှင်တို့၏၊ ကထံ- စကားတော်ကို၊ ပဋိဗာဟိတွာ- တားမြစ်၍၊ ကထေတုံ- လျှောက်ထားခြင်းငှာ၊ ဝိသဟန္တောနာမ- ရဲဝံ့သူမည်သည်၊ နတ္ထိ- မရှိ၊ ပန- ထိုသို့ပင် မရှိပါသော်လည်း၊ အယံ- ဤ ကေဝဋ္ဋမည်သော ဥပါသကာသည်၊ ဘဂဝတာ, သဒ္ဓိံ- ကွ၊ (ယသ္မာ- ကြောင့်၊) ဝိဿာသိကော- အကျွမ်းဝင်ခြင်းရှိ၏၊ (တသ္မာ) ဝိဿာသံ အကျွမ်းဝင်ခြင်းကို၊ ဝုဍ္ဎေတွာ- တိုးပွားစေ၍၊ ဝါ- ထင်ရှားပြ၍၊ (ဝလ္လဘော- အကျွမ်း ဝင်သည်၊ ဟုတွာ- ၍၊) “အဟံ- ငါသည်၊ အတ္တကာမော- စီးပွားကိုလိုလားသည်။ အသ္မိ- ဖြစ်၏” ၊ ဣတိ- ဤသို့ နှလုံးသွင်း၍၊ တိက္ခတ္တုံ- သုံးကြိမ်၊ ကထေသိ- လျှောက်ပြီ။
(နာမတ္ထ-၃-မှတ်၊ ကြွင်း ၇-မှတ်) (သီ၊ ဋ္ဌ၊ ၃၂၁။ ဘာဋီ၊ စ၊ ၂၅၃။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၉။ ဣဒါနိ- ယခုအခါ၌၊ အဿ- ထို ဥပါဒိန္နကရုပ်နာမ်အပေါင်း၏။ နိရုဇ္ဈနူပါယံ- ချုပ်ခြင်း၏ အကြောင်းကို၊ ဒဿေန္တော- ပြတော်မူလိုသည်၏ အဖြစ်ကြောင့်၊ ဝိညာဏဿ နိရောဓေန ဧတ္ထေတံ ဥပရုဇ္ဈတီတိ- ဟူ၍၊ အာဟ- ဟောတော် မူပြီ၊ တတ္ထ- ထို ဝိညာဏဿ နိရောဓေန ဧတ္ထေတံ ဥပရုဇ္ဈတိ အစရှိသော စကားရပ်၌၊ စရိမကဝိညာဏမ္ပိ- နောက်ဆုံးဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ အဘိသင်္ခါရ ဝိညာဏမ္ပိ- ပြုစီမံတတ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ ဝိညာဏန္တိ- ဝိညာဏမည်၏။ ဟိ- ချဲ့၊ စရိမကဝိညာဏဿ- နောက်ဆုံးဖြစ်သော ဝိညာဉ်၏ လည်း၊ နိရောဓေန- ချုပ်ခြင်းကြောင့်၊ ဧတ္ထ- ဤ နိဗ္ဗာန်ကြောင့်၊ ဧတံ- ဤ ဥပါဒိန္နက ရုပ်နာမ်အပေါင်းသည်၊ ဥပရုဇ္ဈတိ- - ချုပ်၏၊ ဝိဇ္ဇာတဒီပသိခါဝိယ- ငြိမ်းသော ဆီမီးအလျှံသည်သကဲ့သို့၊ အပဏ္ဏတ္တိကဘာဝံ- နာမည်ပညတ်ပင် မရှိတော့သည်၏အဖြစ်သို့၊ ယာတိ- ရောက်၏၊ အဘိသင်္ခါရဝိညာဏဿပိ- ပြုစီမံတတ်သော ဝိညာဉ်၏လည်း၊ အနုပ္ပါဒနိရောဓေန- နောက်ထပ် ဖြစ်ခြင်း မရှိသော ချုပ်ခြင်းအားဖြင့်၊ အနုပ္ပါဒဝသေနဝ- နောက်ထပ် မဖြစ်ခြင်း၏ အစွမ်းဖြင့်သာလျှင်၊ ဥပရုဇ္ဈတိ- ချုပ်၏။
(နိပါတ်, သဗ္ဗနာမ် ၁-မှတ်စီ၊ ကြွင်း ၅-မှတ်) (သီ၊ ဋ္ဌ၊ ၃၂၆။ ဘာဋီ၊ စ၊ ၂၇၄။)
သီ-ပနေ့-အဖြေ-၁၀။ နိယျန္တီတိဝါသေဋ္ဌ ပဒေသီတိ- ဟူ၍၊ ဘဂဝါ- သည်၊ တိက္ခတ္တုံ- သုံးကြိမ်၊ ဝစီဘေဒံ- စကားလုံး၏ ကွဲပြားခြင်းကို ဝါ- နှုတ်မြွက်ခြင်းကို၊ ကတွာ- ၍၊ ပဋိညံ- ပဋိညာဉ်ကို၊ ဝါ- ဝန်ခံမှုကို၊ ကာရာပေသိ- ပြုစေတော်မူပြီ၊ ကသ္မာ- ကြောင့်၊ (ဘဂဝါ တိက္ခတ္တုံ ဝစီဘေဒံ ကတွာ ပဋိညံ၊ ၊ ကာရာပေတိ- ပြုစေတော်မူသနည်း၊ ဣတိ- ဤကား အမေးတည်း) ဟိ (ယသ္မာ)- ကြောင့်၊ တိတ္တိယာ- တို့သည်၊ ပဋိဇာနိတွာ- ဝန်ခံပြီး၍၊ ပစ္ဆာ- နောက်၌၊ နိဂ္ဂယှမာနာ- နှိပ်အပ်ကုန်လသော်၊ အဝဇာနန္တိ- ဝန်မခံတတ်ကြကုန်။ သော- ထို ဝါသေဋ္ဌသည်၊ တထာ- ထိုအခြင်းအရာအားဖြင့်၊ ကာတုံ- ပြုခြင်းငှာ၊ (ပယ်ခြင်းငှာ၊) န သက္ခိဿတိ- မစွမ်းနိုင်လတံ့၊ ဣတိ- ဤသို့ မြော်မြင်တော်မူခြင်းကြောင့်၊ (တိက္ခတ္တုံ ဝစီဘေဒံ ကတွာ ပဋိညံ ကာရာပေသိ၊ ဣတိ- ဤကား အဖြေတည်း။
(ဝစီဘေဒံ ၂-မှတ်စီ၊ ကြွင်း ၆-မှတ်) (သီ၊ ဋ္ဌ၊ ၃၃၃။ ဘာဋီ၊ စ၊ ၂၉၈။)
No comments:
Post a Comment